رباعی شماره ۱۷۳۹: ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی

ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی

وی زلف ترا قاعده عنبر سائی

آن سلسلهٔ سحر ترا، آن شاید

کش می‌گزی و می‌کنی و می‌خایی