رباعی شماره ۱۷۴۳: ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی

ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی

ور زانکه گلی تو پس چرا می‌رنجی

آخر نه صبا مشاطهٔ گل باشد

این طرفه که از لطف خدا می‌رنجی