رباعی شماره ۱۷۴۶: ای صاف که می شور و چنین می‌گردی

ای صاف که می شور و چنین می‌گردی

بنشین و مگرد اگر چنین می‌گردی

جانا ز طلب هر دو قدم ریش شده

تو بر قدم باز پسین می‌گردی