رباعی شماره ۱۷۵۴: ای ماه اگرچه روشن و پرنوری

ای ماه اگرچه روشن و پرنوری

از روشنی روی بت من دوری

وی نرگس اگرچه تازه و مخموری

رو چشم بتم ندیده‌ای معذوری