رباعی شماره ۱۷۶۲: ای نور دل و دیده و جانم چونی

ای نور دل و دیده و جانم چونی

وی آرزوی هر دو جهانم چونی

من بی‌لب لعل تو چنانم که مپرس

تو بی‌رخ زرد من ندانم چونی