رباعی شماره ۱۷۸۱: بازآی که تا به خود نیازم بینی

بازآی که تا به خود نیازم بینی

بیداری شبهای درازم بینی

نی نی غلطم که خود فراق تو مرا

کی زنده رها کند که بازم بینی