رباعی شماره ۱۸۰۲: بنمای به من رخت بکن مردمی

بنمای به من رخت بکن مردمی

تا لاف زنم که دیده‌ام خرمی

ای جان جهان از تو چه باشد کمی

کز دیدن تو شاد شود آدمی