رباعی شماره ۱۸۱۰: بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی

بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی

بی‌کیف طرب دست زنانم کردی

گفتم به کجا روم که جان را جانیست

بی‌جا و روان همچو روانم کردی