رباعی شماره ۱۸۳۴: چون خار بکاری رخ گل می‌خاری

چون خار بکاری رخ گل می‌خاری

تا گل ناری بر ندهد گلناری

فعل تو چو تخم و این جهان طاحون است

تا خشت بر آسیا بری خاک آری