رباعی شماره ۱۸۳۷: چون شب بر من زنان و گویان آئی

چون شب بر من زنان و گویان آئی

در نیم شبی صبح طرب بنمائی

زلف شب را گره گره بگشائی

چشمت مرسا که سخت بی‌همتائی