رباعی شماره ۱۸۵۶: در خاک اگر رفت تن بیجانی

در خاک اگر رفت تن بیجانی

جان بر فلک افرازد و شاذروانی

در خاک بنفشه‌ای بپایید و برست

چون برندهد سرو چنان بستانی