رباعی شماره ۱۸۵۷: در دست اجل چو درنهم من پائی

در دست اجل چو درنهم من پائی

در کتم عدم در افکنم غوغائی

حیران گردد عدم که هرگز جائی

در هر دو جهان نیست چنین شیدائی