رباعی شماره ۱۸۶۰: در روزه چو از طبع دمی پاک شوی

در روزه چو از طبع دمی پاک شوی

اندر پی پاکان تو بر افلاک شوی

از سوزش روزه نور گردی چون شمع

وز ظلمت لقمه لقمهٔ خاک شوی