رباعی شماره ۱۸۶۲: در زیر غزل‌ها و نفیر و زاری

در زیر غزل‌ها و نفیر و زاری

دردیست مرا ز چهره‌های ناری

هرچند که رسم دلبریهاش خوشست

کو آن خوشی‌ئیکه او کند دلداری