رباعی شماره ۱۸۷۱: دل از می عشق مست می‌پنداری

دل از می عشق مست می‌پنداری

جان شیفتهٔ الست می‌پنداری

تو نیستی و بلای تو در ره تو

آنست که خویش هست می‌پنداری