رباعی شماره ۱۸۷۷: دوش از سر عاشقی و از مشتاقی

دوش از سر عاشقی و از مشتاقی

می‌کردم التماس می از ساقی

چون جاه و جمال خویش بنمود به من

من نیست شدم بماند ساقی ساقی