رباعی شماره ۱۸۷۹: دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی

دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی

می‌گفت ترانه‌ای کنار جوئی

کز لعل و زمرد و زر و زیره توان

برساخت گلی ولی ندارد بوئی