رباعی شماره ۱۸۸۷: رو ای غم و اندیشه خطا می‌گوئی

رو ای غم و اندیشه خطا می‌گوئی

از کان وفا چرا جفا می‌گوئی

هر کودک را گر از جفا ترسانند

من پیر شدم در این مرا می‌گوئی