رباعی شماره ۱۹۱۷: گر داد کنی درخور خود داد کنی

گر داد کنی درخور خود داد کنی

بیچاره کسی را که تواش یاد کنی

گفتی تو که بسیار بیادت کردم

من میدانم که چون مرا یاد کنی