رباعی شماره ۱۹۱۹: گر سوزش سینه را به کس می‌داری

گر سوزش سینه را به کس می‌داری

وز مهر ضمیر پر هوس می‌داری

باید که چو نالهٔ تو آرام دلست

آن ناله قرین هر نفس می‌داری