رباعی شماره ۱۹۲۳: گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی

گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی

روی عاشق چنین مزعفر نبدی

گر آنکه صدف را غم گوهر نبدی

بگشاده لب و عاشق و مضطر نبدی