رباعی شماره ۱۹۲۷: گر من مستم ز روی بدکرداری

گر من مستم ز روی بدکرداری

ای خواجه برو تو عاقل و هشیاری

تو غره به طاعتی و طاعت داری

این آن سر پل نیست که می‌پنداری