رباعی شماره ۱۹۵۷: من بادم و تو برگ نلرزی چکنی

من بادم و تو برگ نلرزی چکنی

کاری که منت دهم نورزی چکنی

چون سنگ زدم سبوی تو بشکستم

صد گوهر و صد بحر نیرزی چکنی