رباعی شماره ۱۹۶۲: من خشک لب ار با تو دم تر زدمی

من خشک لب ار با تو دم تر زدمی

در عشق تو عالمی به هم برزدمی

یک بوسه اگر لبم توانستی داد

بر پای تو دستک ز بر سر زدمی