رباعی شماره ۱۹۶۷: مه دوش به بالین تو آمد به سرای

مه دوش به بالین تو آمد به سرای

گفتم که ز غیرتش بکوبم سر و پای

مه کیست که او با تو نشیند یک جای

شب گرد جهان دیده و انگشت نمای