رباعی شماره ۱۹۷۴: نی گفت که پای من به گل بود بسی

نی گفت که پای من به گل بود بسی

ناگاه بریدند سرم در هوسی

نه زخم گران بخوردم از دست کسی

معذورم دار اگر بنالم نفسی