پیام مشرق

بخش ۱ - پیشکش به حضور اعلیحضرت امیرامان الله خان فرمانروای دولت مستقله افغانستان خلد الله ملکه و اجلاله: ای امیر کامگار ای شهریار بخش ۲ - شهید ناز او بزم وجود است: شهید ناز او بزم وجود است بخش ۳ - دل من روشن از سوز درون است: دل من روشن از سوز درون است بخش ۴ - به باغان باد فروردین دهد عشق: به باغان باد فروردین دهد عشق بخش ۵ - عقابان را بهای کم نهد عشق: عقابان را بهای کم نهد عشق بخش ۶ - ببرگ لاله رنگ آمیزی عشق: به برگ لاله رنگ آمیزی عشق بخش ۷ - نه هر کس از محبت مایه دار است: نه هر کس از محبت مایه دار است بخش ۸ - درین گلشن پریشان مثل بویم: درین گلشن پریشان مثل بویم بخش ۹ - جهان مشت گل و دل حاصل اوست: جهان مشت گل و دل حاصل اوست بخش ۱۰ - سحر می گفت بلبل باغبان را: سحر می گفت بلبل باغبان را بخش ۱۱ - جهان ما که نابود است بودش: جهان ما که نابود است بودش بخش ۱۲ - نوای عشق را ساز است آدم: نوای عشق را ساز است آدم بخش ۱۳ - نه من انجام و نی آغاز جویم: نه من انجام و نی آغاز جویم بخش ۱۴ - دلا نارائی پروانه تا کی: دلا نارائی پروانه تا کی بخش ۱۵ - تنی پیدا کن از مشت غباری: تنی پیدا کن از مشت غباری بخش ۱۶ - ز آب و گل خدا خوش پیکری ساخت: ز آب و گل خدا خوش پیکری ساخت بخش ۱۷ - به یزدان روز محشر برهمن گفت: به یزدان روز محشر برهمن گفت بخش ۱۸ - گذشتی تیز گام ای اختر صبح: گذشتی تیز گام ای اختر صبح بخش ۱۹ - تهی از های و هو میخانه بودی: تهی از های و هو میخانه بودی بخش ۲۰ - ترا ای تازه پرواز آفریدند: ترا ای تازه پرواز آفریدند بخش ۲۱ - چه لذت یارب اندر هست و بود است: چه لذت یارب اندر هست و بود است بخش ۲۲ - شنیدم در عدم پروانه میگفت: شنیدم در عدم پروانه میگفت بخش ۲۳ - مسلمانان مرا حرفی است در دل: مسلمانان مرا حرفی است در دل بخش ۲۴ - به کویش رهسپاری ای دل ای دل: به کویش رهسپاری ای دل ای دل بخش ۲۵ - رهی در سینه انجم گشائی: رهی در سینه انجم گشائی بخش ۲۶ - سحر در شاخسار بوستانی: سحر در شاخسار بوستانی بخش ۲۷ - ترا یک نکته سر بسته گویم: ترا یک نکته سر بسته گویم بخش ۲۸ - بهل افسانه آن پا چراغی: بهل افسانه آن پا چراغی بخش ۲۹ - ترا از خویشتن بیگانه سازد: ترا از خویشتن بیگانه سازد بخش ۳۰ - زیان بینی ز سیر بوستانم: زیان بینی ز سیر بوستانم بخش ۳۱ - برون از ورطه بود و عدم شو: برون از ورطه بود و عدم شو بخش ۳۲ - ز مرغان چمن نا آشنایم: ز مرغان چمن نا آشنایم بخش ۳۳ - جهان یارب چه خوش هنگامه دارد: جهان یارب چه خوش هنگامه دارد بخش ۳۴ - سکندر با خضر خوش نکته ئی گفت: سکندر با خضر خوش نکته ئی گفت بخش ۳۵ - سریر کیقباد ، اکلیل جم خاک: سریر کیقباد ، اکلیل جم خاک بخش ۳۶ - اگر در مشت خاک تو نهادند: اگر در مشت خاک تو نهادند بخش ۳۷ - دمادم نقش های تازه ریزد: دمادم نقش های تازه ریزد بخش ۳۸ - چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد: چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد بخش ۳۹ - چه میپرسی میان سینه دل چیست: چه میپرسی میان سینه دل چیست بخش ۴۰ - خرد گفت او بچشم اندر نگنجد: خرد گفت او بچشم اندر نگنجد بخش ۴۱ - کنشت و مسجد و بتخانه و دیر: کنشت و مسجد و بتخانه و دیر بخش ۴۲ - نه پیوستم درین بستان سرا دل: نه پیوستم درین بستان سرا دل بخش ۴۳ - به خود باز آورد رند کهن را: به خود باز آورد رند کهن را بخش ۴۴ - سفالم را می او جام جم کرد: سفالم را می او جام جم کرد بخش ۴۵ - خرد زنجیری امروز و دوش است: خرد زنجیری امروز و دوش است بخش ۴۶ - خرد اندر سر هر کس نهادند: خرد اندر سر هر کس نهادند بخش ۴۷ - گدای جلوه رفتی بر سر طور: گدای جلوه رفتی بر سر طور بخش ۴۸ - بگو جبریل را از من پیامی: بگو جبریل را از من پیامی بخش ۴۹ - همای علم تا افتد بدامت: همای علم تا افتد بدامت بخش ۵۰ - خرد بر چهره تو پرده ها بافت: خرد بر چهره تو پرده ها بافت بخش ۵۱ - دلت می لرزد از اندیشه مرگ: دلت می لرزد از اندیشه مرگ بخش ۵۲ - ز پیوند تن و جانم چه پرسی: ز پیوند تن و جانم چه پرسی بخش ۵۳ - مرا فرمود پیر نکته دانی: مرا فرمود پیر نکته دانی بخش ۵۴ - ز رازی معنی قرآن چه پرسی؟: ز رازی معنی قرآن چه پرسی؟ بخش ۵۵ - من از بود و نبود خود خموشم: من از بود و نبود خود خموشم بخش ۵۶ - ز من با شاعر رنگین بیان گوی: ز من با شاعر رنگین بیان گوی بخش ۵۷ - ز خوب و زشت تو ناآشنایم: ز خوب و زشت تو ناآشنایم بخش ۵۸ - تو ای شیخ حرم شاید ندانی: تو ای شیخ حرم شاید ندانی بخش ۵۹ - چو تاب از خود بگیرد قطره آب: چو تاب از خود بگیرد قطره آب بخش ۶۰ - من ای دانشوران در پیچ و تابم: من ای دانشوران در پیچ و تابم بخش ۶۱ - میارا بزم بر ساحل که آنجا: میارا بزم بر ساحل که آنجا بخش ۶۲ - سراپا معنی سر بسته ام من: سراپا معنی سر بسته ام من بخش ۶۳ - مگو از مدعای زندگانی: مگو از مدعای زندگانی بخش ۶۴ - اگر کردی نگه بر پاره سنگ: اگر کردی نگه بر پاره سنگ بخش ۶۵ - وفا ناآشنا بیگانه خو بود: وفا ناآشنا بیگانه خو بود بخش ۶۶ - مپرس از عشق و از نیرنگی عشق: مپرس از عشق و از نیرنگی عشق بخش ۶۷ - مشو ای غنچه نورسته دلگیر: مشو ای غنچه نورسته دلگیر بخش ۶۸ - مرا روزی گل افسرده ئی گفت: مرا روزی گل افسرده ئی گفت بخش ۶۹ - جهان ما که پایانی ندارد: جهان ما که پایانی ندارد بخش ۷۰ - به مرغان چمن همداستانم: به مرغان چمن همداستانم بخش ۷۱ - نماید آنچه هست این وادی گل: نماید آنچه هست این وادی گل؟ بخش ۷۲ - تو خورشیدی و من سیاره تو: تو خورشیدی و من سیاره تو بخش ۷۳ - خیال او درون دیده خوشتر: خیال او درون دیده خوشتر بخش ۷۴ - دماغم کافر زنار دار است: دماغم کافر زنار دار است بخش ۷۵ - صنوبر بنده آزاده او: صنوبر بنده آزاده او بخش ۷۶ - ز انجم تا به انجم صد جهان بود: ز انجم تا به انجم صد جهان بود بخش ۷۷ - بپای خود مزن زنجیر تقدیر: بپای خود مزن زنجیر تقدیر بخش ۷۸ - دل من در طلسم خود اسیر است: دل من در طلسم خود اسیر است بخش ۷۹ - نوا در ساز جان از زخمه تو: نوا در ساز جان از زخمه تو بخش ۸۰ - نفس آشفته موجی از یم اوست: نفس آشفته موجی از یم اوست بخش ۸۱ - ترا درد یکی در سینه پیچید: ترا درد یکی در سینه پیچید بخش ۸۲ - کرا جوئی چرا در پیچ و تابی: کرا جوئی چرا در پیچ و تابی بخش ۸۳ - تو ای کودک منش خود را ادب کن: تو ای کودک منش خود را ادب کن بخش ۸۴ - نه افغانیم و نی ترک و تتاریم: نه افغانیم و نی ترک و تتاریم بخش ۸۵ - نهان در سینه ما عالمی هست: نهان در سینه ما عالمی هست بخش ۸۶ - دل من ای دل من ایدل من: دل من ای دل من ایدل من بخش ۸۷ - چه گویم نکته زشت و نکو چیست: چه گویم نکته زشت و نکو چیست بخش ۸۸ - کسی کو درد پنهانی ندارد: کسی کو درد پنهانی ندارد بخش ۸۹ - چه پرسی از کجایم چیستم من ؟: چه پرسی از کجایم چیستم من؟ بخش ۹۰ - به چندین جلوه در زیر نقابی: به چندین جلوه در زیر نقابی بخش ۹۱ - دل از منزل تهی کن پا بره دار: دل از منزل تهی کن پا بره دار بخش ۹۲ - بیا ای عشق ای رمز دل ما: بیا ای عشق ای رمز دل ما بخش ۹۳ - سخن درد و غم آرد ، درد و غم به: سخن درد و غم آرد ، درد و غم به بخش ۹۴ - نه من بر مرکب ختلی سوارم: نه من بر مرکب ختلی سوارم بخش ۹۵ - کمال زندگی خواهی بیاموز: کمال زندگی خواهی بیاموز بخش ۹۶ - تو میگوئی که آدم خاکزاد است: تو میگوئی که آدم خاکزاد است بخش ۹۷ - دل بیباک را ضرغام رنگ است: دل بیباک را ضرغام رنگ است بخش ۹۸ - ندانم باده ام یا ساغرم من: ندانم باده ام یا ساغرم من بخش ۹۹ - تو گوئی طایر ما زیر دام است: تو گوئی طایر ما زیر دام است بخش ۱۰۰ - چسان زاید تمنا در دل ما: چسان زاید تمنا در دل ما بخش ۱۰۱ - چو در جنت خرامیدم پس از مرگ: چو در جنت خرامیدم پس از مرگ بخش ۱۰۲ - جهان ما که جز انگاره ئی نیست: جهان ما که جز انگاره ئی نیست بخش ۱۰۳ - چسان ای آفتاب آسمان گرد: چسان ای آفتاب آسمان گرد بخش ۱۰۴ - تراش از تیشه خود جاده خویش: تراش از تیشه خود جاده خویش بخش ۱۰۵ - بمنزل رهرو دل در نسازد: بمنزل رهرو دل در نسازد بخش ۱۰۶ - بیا با شاهد فطرت نظر باز: بیا با شاهد فطرت نظر باز بخش ۱۰۷ - میان آب و گل خلوت گزیدم: میان آب و گل خلوت گزیدم بخش ۱۰۸ - ز آغاز خودی کس را خبر نیست: ز آغاز خودی کس را خبر نیست بخش ۱۰۹ - دلا رمز حیات از غنچه دریاب: دلا رمز حیات از غنچه دریاب بخش ۱۱۰ - فروغ او به بزم باغ و راغ است: فروغ او به بزم باغ و راغ است بخش ۱۱۱ - ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست: ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست بخش ۱۱۲ - جهان کز خود ندارد دستگاهی: جهان کز خود ندارد دستگاهی بخش ۱۱۳ - دل من رازدان جسم و جان است: دل من رازدان جسم و جان است بخش ۱۱۴ - گل رعنا چو من در مشکلی هست: گل رعنا چو من در مشکلی هست بخش ۱۱۵ - مزاج لاله خود رو شناسم: مزاج لاله خود رو شناسم بخش ۱۱۶ - جهان یک نغمه زار آرزوئی: جهان یک نغمه زار آرزوئی بخش ۱۱۷ - دل من بی قرار آرزوئی: دل من بی قرار آرزوئی بخش ۱۱۸ - دوام ما ز سوز ناتمام است: دوام ما ز سوز ناتمام است بخش ۱۱۹ - مرنج از برهمن ای واعظ شهر: مرنج از برهمن ای واعظ شهر بخش ۱۲۰ - حکیمان گرچه صد پیکر شکستند: حکیمان گرچه صد پیکر شکستند بخش ۱۲۱ - جهانها روید از مشت گل من: جهانها روید از مشت گل من بخش ۱۲۲ - هزاران سال با فطرت نشستم: هزاران سال با فطرت نشستم بخش ۱۲۳ - به پهنای ازل پر می گشودم: به پهنای ازل پر می گشودم بخش ۱۲۴ - درونم جلوه افکار این چیست؟: درونم جلوه افکار این چیست؟ بخش ۱۲۵ - بخود نازم گدای بی نیازم: بخود نازم گدای بی نیازم بخش ۱۲۶ - اگر آگاهی از کیف و کم خویش: اگر آگاهی از کیف و کم خویش بخش ۱۲۷ - چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست: چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست بخش ۱۲۸ - تو ای دل تا نشینی در کنارم: تو ای دل تا نشینی در کنارم بخش ۱۲۹ - ز من گو صوفیان با صفا را: ز من گو صوفیان با صفا را بخش ۱۳۰ - چو نرگس این چمن نادیده مگذر: چو نرگس این چمن نادیده مگذر بخش ۱۳۱ - تراشیدم صنم بر صورت خویش: تراشیدم صنم بر صورت خویش بخش ۱۳۲ - به شبنم غنچه نورسته می گفت: به شبنم غنچه نورسته می گفت بخش ۱۳۳ - زمین را رازدان آسمان گیر: زمین را رازدان آسمان گیر بخش ۱۳۴ - ضمیر کن فکان غیر از تو کس نیست: ضمیر ین فکان غیر از تو کس نیست بخش ۱۳۵ - زمین خاک در میخانه ما: زمین خاک در میخانه ما بخش ۱۳۶ - سکندر رفت و شمشیر و علم رفت: سکندر رفت و شمشیر و علم رفت بخش ۱۳۷ - ربودی دل ز چاک سینه من: ربودی دل ز چاک سینه من بخش ۱۳۸ - ز پیش من جهان رنگ و بو رفت: ز پیش من جهان رنگ و بو رفت بخش ۱۳۹ - مرا از پرده ساز آگهی نیست: مرا از پرده ساز آگهی نیست بخش ۱۴۰ - نوا مستانه در محفل زدم من: نوا مستانه در محفل زدم من بخش ۱۴۱ - عجم از نغمه های من جوان شد: عجم از نغمه های من جوان شد بخش ۱۴۲ - عجم از نغمه ام آتش بجان است: عجم از نغمه ام آتش بجان است بخش ۱۴۳ - ز جان بیقرار آتش گشادم: ز جان بیقرار آتش گشادم بخش ۱۴۴ - مرا مثل نسیم آواره کردند: مرا مثل نسیم آواره کردند بخش ۱۴۵ - خرد کرپاس را زرینه سازد: خرد کرپاس را زرینه سازد بخش ۱۴۶ - ز شاخ آرزو بر خورده ام من: ز شاخ آرزو بر خورده ام من بخش ۱۴۷ - خیالم کو گل از فردوس چیند: خیالم کو گل از فردوس چیند بخش ۱۴۸ - عجم بحریست ناپیدا کناری: عجم بحریست ناپیدا کناری بخش ۱۴۹ - مگو کار جهان نااستوار است: مگو کار جهان نااستوار است بخش ۱۵۰ - رمیدی از خداوندان افرنگ: رمیدی از خداوندان افرنگ بخش ۱۵۱ - قبای زندگانی چاک تا کی: قبای زندگانی چاک تا کی بخش ۱۵۲ - میان لاله و گل آشیان گیر: میان لاله و گل آشیان گیر بخش ۱۵۳ - بجان من که جان نقش تن انگیخت: بجان من که جان نقش تن انگیخت بخش ۱۵۴ - به گوشم آمد از خاک مزاری: به گوشم آمد از خاک مزاری بخش ۱۵۵ - مشو نومید ازین مشت غباری: مشو نومید ازین مشت غباری بخش ۱۵۶ - جهان رنگ و بو فهمیدنی هست: جهان رنگ و بو فهمیدنی هست بخش ۱۵۷ - تو می گوئی که من هستم خدا نیست: تو می گوئی که من هستم خدا نیست بخش ۱۵۸ - بساطم خالی از مرغ کباب است: بساطم خالی از مرغ کباب است بخش ۱۵۹ - رگ مسلم ز سوز من تپید است: رگ مسلم ز سوز من تپید است بخش ۱۶۰ - بحرف اندر نگیری لامکانرا: بحرف اندر نگیری لامکانرا بخش ۱۶۱ - بهر دل عشق رنگ تازه بر کرد: بهر دل عشق رنگ تازه بر کرد بخش ۱۶۲ - هنوز از بند آب و گل نرستی: هنوز از بند آب و گل نرستی بخش ۱۶۳ - مرا ذوق سخن خون در جگر کرد: مرا ذوق سخن خون در جگر کرد بخش ۱۶۴ - گریز آخر ز عقل ذوفنون کرد: گریز آخر ز عقل ذوفنون کرد بخش ۱۶۵ - گل نخستین: هنوز همنفسی در چمن نمی‌بینم بخش ۱۶۶ - دعا: ایکه از خمخانه فطرت بجامم ریختی بخش ۱۶۷ - هلال عید: نتوان ز چشم شوق رمید ای هلال عید بخش ۱۶۸ - تسخیر فطرت: میلاد آدم بخش ۱۶۹ - بوی گل: حوری به کنج گلشن جنت تپید و گفت بخش ۱۷۰ - نوای وقت: خورشید بدامانم انجم به گریبانم بخش ۱۷۱ - فصل بهار: خیز که در کوه و دشت خیمه زد ابر بهار بخش ۱۷۲ - حیات جاوید: گمان مبر که به پایان رسید کار مغان بخش ۱۷۳ - افکار انجم: شنیدم کوکبی با کوکبی گفت بخش ۱۷۴ - زندگی: شبی زار نالید ابر بهار بخش ۱۷۵ - محاوره علم و عشق: علم: بخش ۱۷۶ - سرود انجم: هستی ما نظام ما بخش ۱۷۷ - نسیم صبح: ز روی بحر و سر کوهسار می آیم بخش ۱۷۸ - پند باز با بچه خویش: تو دانی که بازان ز یک جوهرند بخش ۱۷۹ - کرم کتابی: شنیدم شبی در کتب خانه من بخش ۱۸۰ - کبر و ناز: یخ ، جوی کوه را ز ره کبر و ناز گفت بخش ۱۸۱ - لاله: آن شعله ام که صبح ازل در کنار عشق بخش ۱۸۲ - حکمت و شعر: بوعلی اندر غبار ناقه گم بخش ۱۸۳ - کرمک شبتاب: یک ذره بی مایه متاع نفس اندوخت بخش ۱۸۴ - حقیقت: عقاب دوربین جوئینه را گفت بخش ۱۸۵ - حدی: نغمه ساربان حجاز بخش ۱۸۶ - قطره آب: مرا معنی تازه ئی مدعاست بخش ۱۸۷ - محاوره ما بین خدا و انسان: خدا: بخش ۱۸۸ - ساقی نامه در نشاط باغ کشمیر نوشته شد: خوشا روزگاری خوشا نوبهاری بخش ۱۸۹ - شاهین و ماهی: ماهی بچه‌ای شوخ به شاهین بچه‌ای گفت بخش ۱۹۰ - کرمک شبتاب: شنیدم کرمک شبتاب می گفت بخش ۱۹۱ - تنهائی: به بحر رفتم و گفتم به موج بیتابی بخش ۱۹۲ - شبنم: گفتند فرود آی ز اوج مه و پرویز بخش ۱۹۳ - عشق: فکرم چو به جستجو قدم زد بخش ۱۹۴ - اگر خواهی حیات اندر خطر زی: غزالی با غزالی درد دل گفت بخش ۱۹۵ - جهان عمل: هست این میکده و دعوت عام است اینجا بخش ۱۹۶ - زندگی: پرسیدم از بلند نگاهی حیات چیست بخش ۱۹۷ - حکمت فرنگ: شنیدم که در پارس مرد گزین بخش ۱۹۸ - حور و شاعر در جواب نظم گوته موسوم به حور و شاعر: نه به باده میل داری نه به من نظر گشائی بخش ۱۹۹ - زندگی و عمل در جواب هاینه موسوم به «سؤالات»: ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم بخش ۲۰۰ - الملک ﷲ: طارق چو بر کنارره اندلس سفینه سوخت بخش ۲۰۱ - جوی آب: بنگر که جوی آب چه مستانه میرود بخش ۲۰۲ - نامه عالمگیر (به یکی از فرزندانش که دعای مرگ پدر میکرد): ندانی که یزدان دیرینه بود بخش ۲۰۳ - بهشت: کجا این روزگاری شیشه بازی بخش ۲۰۴ - کشمیر: رخت به کاشمر گشا کوه و تل و دمن نگر بخش ۲۰۵ - عشق: عقلی که جهان سوزد یک جلوه بی‌باکش بخش ۲۰۶ - بندگی: دوش در میکده ترسا بچه باده فروش بخش ۲۰۷ - غلامی: آدم از بی بصری بندگی آدم کرد بخش ۲۰۸ - چیستان شمشیر: آن سخت‌کوش چیست که گیرد ز سنگ آب بخش ۲۰۹ - جمهوریت: متاع معنی بیگانه از دون فطرتان جوئی بخش ۲۱۰ - به مبلغ اسلام در فرنگستان: زمانه باز برافروخت آتش نمرود بخش ۲۱۱ - غنی کشمیری: غنی آن سخنگوی بلبل صفیر بخش ۲۱۲ - خطاب به مصطفی کمال پاشا ایده الله: جولائی بخش ۲۱۳ - طیاره: سر شاخ گل طایری یک سحر بخش ۲۱۴ - عشق: آن حرف دلفروز که راز هست و راز نیست بخش ۲۱۵ - تهذیب: انسان که رخ ز غازه تهذیب بر فروخت بخش ۲۱۶ - بهار تا به گلستان کشید بزم سرود: بهار تا به گلستان کشید بزم سرود بخش ۲۱۷ - حلقه بستند سر تربت من نوحه کران: حلقه بستند سر تربت من نوحه کران بخش ۲۱۸ - می تراشد فکر ما هر دم خداوندی دگر: می تراشد فکر ما هر دم خداوندی دگر بخش ۲۱۹ - مرا ز دیده بینا شکایت دگر است: مرا ز دیده بینا شکایت دگر است بخش ۲۲۰ - به این بهانه درین بزم محرمی جویم: به این بهانه درین بزم محرمی جویم بخش ۲۲۱ - خیز و نقاب بر گشا پردگیان ساز را: خیز و نقاب بر گشا پردگیان ساز را بخش ۲۲۲ - به ملازمان سلطان خبری دهم ز رازی: به ملازمان سلطان خبری دهم ز رازی بخش ۲۲۳ - بیا که ساقی گلچهره دست بر چنگ است: بیا که ساقی گلچهره دست بر چنگ است بخش ۲۲۴ - صورت نپرستم من بتخانه شکستم من: صورت نپرستم من بتخانه شکستم من بخش ۲۲۵ - هوای فرودین در گلستان میخانه می‌سازد: هوای فرودین در گلستان میخانه می‌سازد بخش ۲۲۶ - از ما بگو سلامی آن ترک تند خو را: از ما بگو سلامی آن ترک تند خو را بخش ۲۲۷ - آشنا هر خار را از قصه ما ساختی: آشنا هر خار را از قصه ما ساختی بخش ۲۲۸ - خوش آنکه رخت خرد را به شعله‌ای می سوخت: خوش آنکه رخت خرد را به شعله‌ای می سوخت بخش ۲۲۹ - بیار باده که گردون بکام ما گردید: بیار باده که گردون بکام ما گردید بخش ۲۳۰ - تیر و سنان و خنجر و شمشیرم آرزوست: تیر و سنان و خنجر و شمشیرم آرزوست بخش ۲۳۱ - دانه سبحه به زنار کشیدن آموز: دانه سبحه به زنار کشیدن آموز بخش ۲۳۲ - ز خاک خویش طلب آتشی که پیدا نیست: ز خاک خویش طلب آتشی که پیدا نیست بخش ۲۳۳ - موج را از سینه دریا گسستن می‌توان: موج را از سینه دریا گسستن می‌توان بخش ۲۳۴ - صد ناله شبگیری صد صبح بلا خیزی: صد ناله شبگیری صد صبح بلا خیزی بخش ۲۳۵ - باز به سرمه تاب ده چشم کرشمه زای را: باز به سرمه تاب ده چشم کرشمه زای را بخش ۲۳۶ - فریب کشمکش عقل دیدنی دارد: فریب کشمکش عقل دیدنی دارد بخش ۲۳۷ - حسرت جلوه آن ماه تمامی دارم: حسرت جلوه آن ماه تمامی دارم بخش ۲۳۸ - به شاخ زندگی ما نمی ز تشنه لبی است: به شاخ زندگی ما نمی ز تشنه لبی است بخش ۲۳۹ - فرقی ننهد عاشق در کعبه و بتخانه: فرقی ننهد عاشق در کعبه و بتخانه بخش ۲۴۰ - بی تو از خواب عدم دیده گشودن نتوان: بی تو از خواب عدم دیده گشودن نتوان بخش ۲۴۱ - این گنبد مینائی این پستی و بالائی: این گنبد مینائی این پستی و بالائی بخش ۲۴۲ - به یکی از صوفیه نوشته شد: هوس منزل لیلی نه تو داری و نه من بخش ۲۴۳ - دلیل منزل شوقم به دامنم آویز: دلیل منزل شوقم به دامنم آویز بخش ۲۴۴ - در جهان دل ما دور قمر پیدا نیست: در جهان دل ما دور قمر پیدا نیست بخش ۲۴۵ - گریه ما بی اثر ناله ما نارساست: گریه ما بی اثر ناله ما نارساست بخش ۲۴۶ - سوز سخن ز ناله مستانه دل است: سوز سخن ز ناله مستانه دل است بخش ۲۴۷ - سطوت از کوه ستانند و بکاهی بخشند: سطوت از کوه ستانند و بکاهی بخشند بخش ۲۴۸ - نه تو اندر حرم گنجی نه در بتخانه می‌آیی: نه تو اندر حرم گنجی نه در بتخانه می‌آیی بخش ۲۴۹ - تب و تاب بتکده عجم نرسد به سوز و گداز من: تب و تاب بتکده عجم نرسد به سوز و گداز من بخش ۲۵۰ - مثل آئینه مشو محو جمال دگران: مثل آئینه مشو محو جمال دگران بخش ۲۵۱ - جهان عشق نه میری نه سروری داند: جهان عشق نه میری نه سروری داند بخش ۲۵۲ - خواجه ئی نیست که چون بنده پرستارش نیست: خواجه ئی نیست که چون بنده پرستارش نیست بخش ۲۵۳ - بیا که بلبل شوریده نغمه پرداز است: بیا که بلبل شوریده نغمه پرداز است بخش ۲۵۴ - خاکیم و تند سیر مثال ستاره‌ایم: خاکیم و تند سیر مثال ستاره‌ایم بخش ۲۵۵ - عرب از سرشک خونم همه لاله‌زار بادا: عرب از سرشک خونم همه لاله‌زار بادا بخش ۲۵۶ - نظر تو همه تقصیر و خرد کوتاهی: نظر تو همه تقصیر و خرد کوتاهی بخش ۲۵۷ - سر خوش از باده تو خم شکنی نیست که نیست: سر خوش از باده تو خم شکنی نیست که نیست بخش ۲۵۸ - اگرچه زیب سرش افسر و کلاهی نیست: اگرچه زیب سرش افسر و کلاهی نیست بخش ۲۵۹ - شعله در آغوش دارد عشق بی پروای من: شعله در آغوش دارد عشق بی پروای من بخش ۲۶۰ - بتان تازه تراشیده‌ای دریغ از تو: بتان تازه تراشیده‌ای دریغ از تو بخش ۲۶۱ - پیام: از من ای باد صبا گوی به دانای فرنگ بخش ۲۶۲ - جمعیت الاقوام: برفتد تا روش رزم درین بزم کهن بخش ۲۶۳ - شوپنهاور و نیچه: مرغی ز آشیانه به سیر چمن پرید بخش ۲۶۴ - فلسفه و سیاست: فلسفی را با سیاست دان بیک میزان مسنج بخش ۲۶۵ - صحبت رفتگان (در عالم بالا): تولستوی بخش ۲۶۶ - نیچه: از سستی عناصر انسان دلش تپید بخش ۲۶۷ - حکیم اینشتین: جلوه ئی میخواست مانند کلیم ناصبور بخش ۲۶۸ - بایرن: مثال لاله و گل شعله از زمین روید بخش ۲۶۹ - نیچه: گر نوا خواهی ز پیش او گریز بخش ۲۷۰ - جلال و هگل: می گشودم شبی به ناخن فکر بخش ۲۷۱ - پتوفی: نفسی درین گلستان ز عروس گل سرودی بخش ۲۷۲ - محاوره ما بین حکیم فرانسوی اوگوست کنت و مرد مزدور: حکیم: بخش ۲۷۳ - هگل: حکمتش معقول و با محسوس در خلوت نرفت بخش ۲۷۴ - جلال و گوته: نکته دان المنی را در ارم بخش ۲۷۵ - پیغام برگسن: تا بر تو آشکار شود راز زندگی بخش ۲۷۶ - میخانه فرنگ: یاد ایامی که بودم در خمستان فرنگ بخش ۲۷۷ - موسیولینن و قیصر ولیم: موسیولینن بخش ۲۷۸ - حکما: لاک: بخش ۲۷۹ - شعرا: برونینگ: بخش ۲۸۰ - خرابات فرنگ: دوش رفتم به تماشای خرابات فرنگ بخش ۲۸۱ - خطاب به انگلستان: مشرقی باده چشیده است ز مینای فرنگ بخش ۲۸۲ - قسمت نامه سرمایه دار و مزدور: غوغای کارخانه آهنگری ز من بخش ۲۸۳ - نوای مزدور: ز مزد بنده کرپاس پوش محنت کش بخش ۲۸۴ - آزادی بحر: بطی می گفت بحر آزاد گردید بخش ۲۸۵ - ): میخورد هر ذره ما پیچ و تاب بخش ۲۸۶ - ): دردانه ادا شناس دریاست بخش ۲۸۷ - ): کلک را ناله از تهی مغزی است بخش ۲۸۸ - ): گل گفت که عیش نو بهاری خوشتر بخش ۲۸۹ - ): سخنگو طفلک و برنا و پیر است بخش ۲۹۰ - ): چشم را بینائی افزاید سه چیز بخش ۲۹۱ - ): ای برادر من ترا از زندگی دادم نشان بخش ۲۹۲ - ): طاقت عفو در تو نیست اگر بخش ۲۹۳ - ): از نزاکتهای طبع موشکاف او مپرس بخش ۲۹۴ - ): در جهان مانند جوی کوهسار بخش ۲۹۵ - ): ایکه گل چیدی منال از نیش خار بخش ۲۹۶ - ): مزن وسمه بر ریش و ابروی خویش بخش ۲۹۷ - ): ندارد کار با دون همتان عشق بخش ۲۹۸ - ): نقد شاعر در خور بازار نیست بخش ۲۹۹ - ): چه خوش بودی اگر مرد نکویی بخش ۳۰۰ - ): منم که طوف حرم کرده ام بتی به کنار