بخش ۱۱۰ - فروغ او به بزم باغ و راغ است: فروغ او به بزم باغ و راغ است

فروغ او به بزم باغ و راغ است

گل از صهبای او روشن ایاغ است

شب کس در جهان تاریک نگذاشت

که در هر دل ز داغ او چراغ است