بخش ۲۴ - متاع من، دل دردآشنای است: متاع من، دل دردآشنای است

متاعِ من، دلِ دردآشنای است

نصیبِ من، فغانِ نارسای است

به خاکِ مرقدِ من، لاله خوش‌تر

که هم خاموش و هم خونین‌نوای است