بخش ۴۰ - به پایان چون رسد این عالم پیر: به پایان چون رسد این عالم پیر

به پایان چون رسد این عالَمِ پیر

شود بی‌پرده هر پوشیده تقدیر

مکن رسوا حضور خواجه، ما را

حسابِ من ز چشمِ او نهان گیر