رباعی شماره ۱۰۰: تا کی ز جهان پرگزند اندیشی

تا کی ز جهان پرگزند اندیشی

تا چند ز جان مستمند اندیشی

این کز تو توان ستد همین کالبد است

در مزبله گو مباش چند اندیشی