رباعی شمارهٔ ۳۳: دی شاخ شکوفه در چمن می‌خندید

دی شاخ شکوفه در چمن می‌خندید

بر سنبل و نسرین و سمن می‌خندید

از دور سپیدهٔ سحر را دیدم

بر روز خود و به شام من می‌خندید