رباعی شمارهٔ ۵۰: افسوس که زندگی دمی بود و غمی

افسوس که زندگی دمی بود و غمی

قلبی و شکنجه‌ای و چشمی و نمی

یا جور ستمگری کشیدن هر روز

یا خود به ستمکشی رساندن ستمی