رباعی شماره ۸۷: می‌زن نفسی، کاین دم از او می‌زاید

می‌زن نفسی، کاین دم از او می‌زاید

وین دم، دم ماست، گر تو را می‌شاید

گر در یابی، زنده بمانی جاوید

ور نه دم ماست، هم به ما می‌آید