رباعی شماره ۱۰۳: ز افسانه گری ای دل دانش نشناس

ز افسانه گری ای دل دانش نشناس

پیوسته قرین شک، ندیم وسواس

تا تو تهی از عقل و پر از پنداری

فربه نه‌ای، از فریب داری آماس