رباعی شماره ۱۲۲: تا ظن نبری کز آن جهان می ترسم

تا ظن نبری کز آن جهان می ترسم

وز مردن و از کندن جان می ترسم

چون مرگ حق است، من چرا ترسم از او

چون نیک نزیستم از آن می ترسم