رباعی شماره ۱۲۳: از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم

از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم

بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم

هر چیز که ناخوش است، این زندگی‌ام

چون از پی توست، من بدان خوش منشم