رباعی شماره ۱۲۸: با یاد جلال در بیابان رفتیم

با یاد جلال در بیابان رفتیم

وز عالم تن به عالم جان رفتیم

عمری شب و روز در تفکر بودیم

سرگشته برآمدیم و حیران رفتیم