رباعی شماره ۱۳۹: با خلق به خلق زندگانی می کن

با خلق به خُلق زندگانی می کن

نیکی همه عمر تا توانی می کن

کام همه را بر آر از دست و زبان

و آنگه بنشین و کامرانی می کن