رباعی شماره ۱۵۰: ای پای شرف بر سر افلاک زده

ای پای شرف بر سر افلاک زده

وی دم همه از خلعت لولاک زده

و آنگه به سرانگشت ارادت، یک شب

درع قصب ماه فلک چاک زده