غزلیات

غزل شماره ۱: به امیدی که بگشاید ز لعل یار مشکل‌ها غزل شماره ۲: ای سهی قامت گلبوی صنوبر بر ما غزل شماره ۳: نقاب سنبل تر برشکن تجلی را غزل شماره ۴: مران به عنف خدا را ز آستانه مرا غزل شماره ۵: ای کعبه جان خاک سر کوی تو ما را غزل شماره ۶: ای به سر کوی تو مسکن و مأوی مرا غزل شماره ۷: مهوسان ز پی خاطر مهوس ما غزل شماره ۸: ای غافل از بلای دل مبتلای ما غزل شماره ۹: ای کعبه تحقیق سر کوی تو ما را غزل شماره ۱۰: ای غمزه تیز کرده به قصد هلاک ما غزل شماره ۱۱: روی تو چشم خیره کند آفتاب را غزل شماره ۱۲: نهان که می‌کند این درد آشکاره ما غزل شماره ۱۳: نسیم الورد یذکرنی حبیب غزل شماره ۱۴: ای ز خطت غالیه پر مشک ناب غزل شماره ۱۵: پوشد ز زشک یلمق تو اطلس آفتاب غزل شماره ۱۶: ای جمال تو مرا شمع شب افروز امشب غزل شماره ۱۷: چو فیض ابر به نم لاله را کلاه بشست غزل شماره ۱۸: خوشتر ز آستان تو ما را مقام نیست غزل شماره ۱۹: حقا که به حسن تو ملک نیست غزل شماره ۲۰: حسنت که آفتاب تجلی از او گرفت غزل شماره ۲۱: هر جفایی که ممکن است ازوست غزل شماره ۲۲: سنبل تر دمیده بر گل دوست غزل شماره ۲۳: دلم فریفته آن شمایل عربی‌ست غزل شماره ۲۴: مرا درد تو دایم هم نشین است غزل شماره ۲۵: ای خوش آن بلبل که گلزاریش هست غزل شماره ۲۶: دلبری دارم که دل در بند زلف و خال اوست غزل شماره ۲۷: بیا که بوی ریاحین دمید و گل بشکفت غزل شماره ۲۸: صبا حکایت زلف مرا پریشان گفت غزل شماره ۲۹: ای خوشا آن دم که بنشینیم رویاروی دوست غزل شماره ۳۰: شرر آتش هجران تو در سینه ماست غزل شماره ۳۱: مارا به غیر یاد تو اندر ضمیر نیست غزل شماره ۳۲: خیال ابرویت ار سجده می کنم پیوست غزل شماره ۳۳: دلا بپرس که آن روشنی دیده کجاست غزل شماره ۳۴: قد چو سرو تو بر جویبار دیده ماست غزل شماره ۳۵: مپیچ در سر زلفش که سر به سر سوداست غزل شماره ۳۶: مسلمانان دلی دارم جراحت غزل شماره ۳۷: ما را به کوی وحدت تا با تو آشنائیست غزل شماره ۳۸: ای روشنی دیده دعا می رسانمت غزل شماره ۳۹: دیدم نبشته از قلم مشکبار دوست غزل شماره ۴۰: جعد مشکینت که دل وابسته سودای اوست غزل شماره ۴۱: رسم وفا ز یار طلب می کنیم و نیست غزل شماره ۴۲: خط تو دایره ماهتاب را بگرفت غزل شماره ۴۳: از کس دلم ندید طریق نگاهداشت غزل شماره ۴۴: خرم دل آن کس که به غم های تو شاد است غزل شماره ۴۵: گر صد برگ را روی تو وارث غزل شماره ۴۶: اگر چه خرد شناس و مبصرم به حدیث غزل شماره ۴۷: ای کرده به غمزه دل صد شیفته تاراج غزل شماره ۴۸: لمع البرق و النجوم یلوح غزل شماره ۴۹: بشکفت بر چمن گل عذرا عذار سرخ غزل شماره ۵۰: لبت یاقوت گوهر پوش دارد غزل شماره ۵۱: به جرعه ای که ز جام جهان نما بخشند غزل شماره ۵۲: مگر چو دردکشان جام بی ریا بخشند غزل شماره ۵۳: نگار من همه آیین دلبری دارد غزل شماره ۵۴: مرا زمانه زخاک درت جدا مکناد غزل شماره ۵۵: بیا بیا که در این خطه خراب‌آباد غزل شماره ۵۶: گل به فصل بهار می خندد غزل شماره ۵۷: غمی دارم که وا گفتن نشاید غزل شماره ۵۸: با خال تو گر مشک به دعوی بنشیند غزل شماره ۵۹: باحسن تو مه در صف دعوی ننشیند غزل شماره ۶۰: ان را که مهر روی تو در دل نیافتند غزل شماره ۶۱: خرم تر از رخت به چمن گل نیافتند غزل شماره ۶۲: تا قامت چو سرو تو بالا کشیده‌اند غزل شماره ۶۳: دل اگر رود ز حریم کوی تو ای صنم به کجارود؟ غزل شماره ۶۴: آن‌ها که طرف روز به گیسو گرفته‌اند غزل شماره ۶۵: شب عیش است و ساقی با شراب ناب می‌آید غزل شماره ۶۶: جان را همیشه بر سر کوی توراه باد غزل شماره ۶۷: هلال عید کزین طاق زرنگار برآید غزل شماره ۶۸: مرا هوای تو هرگز زسر به در نرود غزل شماره ۶۹: چشم تو تیر غمزه چو اندر کمان نهاد غزل شماره ۷۰: رخت نمونه ی صورت نگار چین باشد غزل شماره ۷۱: هرشب از طوفان چشم آب از سرما بگذرد غزل شماره ۷۲: چون عارض تو سنبل مشکین برآورد غزل شماره ۷۳: جز خم زلفت دلم پناه ندارد غزل شماره ۷۴: عارض تو چون خط سیاه برآرد غزل شماره ۷۵: یاد لبت کنم دهنم پرشکر شود غزل شماره ۷۶: اگر ساقی به بزم ما قلندر وار بنشیند غزل شماره ۷۷: قول مطرب دل من دوش به راهی زد و برد غزل شماره ۷۸: خط مشکین که بر گرد رخت چون عود می‌گردد غزل شماره ۷۹: ما را به جای آب اگر از دیده خون رود غزل شماره ۸۰: مژده ای دل مر ترا کآرامش جان می‌رسد غزل شماره ۸۱: خط تو دایره ی مشک گرد ماه کشید غزل شماره ۸۲: گرملک بنگرد آن چشم خوش و لعل لذیذ غزل شماره ۸۳: زیاده می کند آن چشم پرخمار خمار غزل شماره ۸۴: خطت مشکست و خالت عتبر تر غزل شماره ۸۵: ای اهل درد را ز تو هر دم غمی دگر غزل شماره ۸۶: ای ز بی‌غمخواریت هردم دلم غمخواره‌تر غزل شماره ۸۷: دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز غزل شماره ۸۸: زبس که می کند آن چشم فتنه بر من ناز غزل شماره ۸۹: می بیارید که ایام بهار است امروز غزل شماره ۹۰: آتش مهرتو در سینه نهان است هنوز غزل شماره ۹۱: چو زلف دوست بباید شبی سیاه و دراز غزل شماره ۹۲: شیخ را صومعه در رهن شراب است امروز غزل شماره ۹۳: بیا به میکده بفروش خرقه ناموس غزل شماره ۹۴: خبری جان دل ز جانان پرس غزل شماره ۹۵: دلا رعنایی سرو از چمن پرس غزل شماره ۹۶: دوش از فراغ روی تو با روی سندروس غزل شماره ۹۷: ما را ازین چمن صنمی گلعذار بس غزل شماره ۹۸: صبا نشان غبار دیار یار بپرس غزل شماره ۹۹: زهاد و عجب و گوشه محراب و کار خویش غزل شماره ۱۰۰: دانی چه گفت سالک خمار خانه دوش غزل شماره ۱۰۱: بیا که مجلس انس است و دلستان جان بخش غزل شماره ۱۰۲: مرا به قبله ی روی خود آشنایی بخش غزل شماره ۱۰۳: دلا چو شیوه ی رندی نمی رود از پیش غزل شماره ۱۰۴: نگاری دلبری دارم چو زلف خود ز من سرکش غزل شماره ۱۰۵: ای کرده همچو نرگس خوشخواب خواب خوش غزل شماره ۱۰۶: ساقی بیار لعل مذاب رحیق خاص غزل شماره ۱۰۷: به وقت فصل بهار از چمن مکن اعراض غزل شماره ۱۰۸: بر گل ترا که گفت ز سنبل برار خط غزل شماره ۱۰۹: دل به ره باز نیامد به فسون وعاظ غزل شماره ۱۱۰: تا شمع جمال تو برافروخت به مجمع غزل شماره ۱۱۱: بی تو حرامست تماشای باغ غزل شماره ۱۱۲: غمزه تیز ترا سینه من شد هدف غزل شماره ۱۱۳: به وقت گل چو به کف برنهی شراب رحیق غزل شماره ۱۱۴: الا یا ساقی البزم الحقیق غزل شماره ۱۱۵: ای ملک طراوت به تو زیبنده و لایق غزل شماره ۱۱۶: چو خاک تا نشود تخته من اندر خاک غزل شماره ۱۱۷: حریف دلکش خوش طبع و ساقی گلرنگ غزل شماره ۱۱۸: رخ زرد از آن روی شویم به اشک غزل شماره ۱۱۹: ای قامت بلند تو ما را بلای دل غزل شماره ۱۲۰: برفتی از نظر و از نظر نرفت خیال غزل شماره ۱۲۱: ایا ز تاب جمال تو آفتاب خجل غزل شماره ۱۲۲: بگریست ابر نیسان والورد قد تبسم غزل شماره ۱۲۳: تعال من بک وجدی که من هوای تو دارم غزل شماره ۱۲۴: ما به گلزار عذارت همه در بستانیم غزل شماره ۱۲۵: بیا بیا که دل بسته را گشاد دهیم غزل شماره ۱۲۶: ما وصال تو به زاری و دعا می‌طلبیم غزل شماره ۱۲۷: ما نیاریم که وصف تو کماهی بکنیم غزل شماره ۱۲۸: ما نیاریم که سوی تو نگاهی بکنیم غزل شماره ۱۲۹: مقیم میکده و ساکن خراباتم غزل شماره ۱۳۰: دوش با زلفت به هم شوریده حالی داشتیم غزل شماره ۱۳۱: آن کجا شد کز تو گه گه مرحبایی داشتم غزل شماره ۱۳۲: زلف آشفته همی تابی و من می تابم غزل شماره ۱۳۳: مرا چه قرب که در انتظار روی تو باشم غزل شماره ۱۳۴: گفتم از سلسله ی موی تو پرهیز کنم غزل شماره ۱۳۵: روز الست جرعه عشقت چشیده‌ایم غزل شماره ۱۳۶: در سر هوس غمزه جادوی تو دارم غزل شماره ۱۳۷: بس که یاد آن لب و دندان چون در می‌کنم غزل شماره ۱۳۸: به رویت گر نظر کردیم ، کردیم غزل شماره ۱۳۹: چو زلف خود فرو مگذار کارم غزل شماره ۱۴۰: طرفه طوطی شکرستانیم غزل شماره ۱۴۱: بی‌نیازی تو و ما بهر نیاز آمده‌ایم غزل شماره ۱۴۲: گرچه بس منفعل از شرم گناه آمده‌ایم غزل شماره ۱۴۳: سرو دلجویست یا شمشاد یا بالاست آن غزل شماره ۱۴۴: بی نیازی از نیاز ما چه استغناست این غزل شماره ۱۴۵: چه افتادت ای ترک خرگاه من غزل شماره ۱۴۶: ای قامت بلند تو عمر دراز من غزل شماره ۱۴۷: رخسار تو بی نقاب دیدن غزل شماره ۱۴۸: طراز طره مشکین پرشکن بشکن غزل شماره ۱۴۹: ترا که گفت که بر برگ گل کلاله فکن غزل شماره ۱۵۰: دهانش آرزوی تنگدستان غزل شماره ۱۵۱: بیا و معنی اسرار ما مشاهده کن غزل شماره ۱۵۲: ای خیال عارضت گلشن نگار چشم من غزل شماره ۱۵۳: آن سرو ناز کو که ببوسیم پای او غزل شماره ۱۵۴: گران جانی مکن جانا و بشنو غزل شماره ۱۵۵: دل را حضور نیست دمی بی حضور او غزل شماره ۱۵۶: دلم صید کردی بدان چشم آهو غزل شماره ۱۵۷: من مرغ آشیانه قسدم به دام تو غزل شماره ۱۵۸: چون بلا نیست بی مشیت او غزل شماره ۱۵۹: نگار من که میان بسته‌ام به خدمت او غزل شماره ۱۶۰: بلبل از شاخ گل زند هوهو غزل شماره ۱۶۱: ای به جبین و هر دو رخ زهره یکی و ماه دو غزل شماره ۱۶۲: مپیچ در سر زلف و بنفشه تاب مده غزل شماره ۱۶۳: شب است و خال تو اندر خیال چشم سیاه غزل شماره ۱۶۴: نظری سوی به ما کن صنما گاه به گاه غزل شماره ۱۶۵: دلم به چشم تو آمد به دودمان سیاه غزل شماره ۱۶۶: کالبدر محیاک من الحسن تلآلآ غزل شماره ۱۶۷: شبی به پیش تو خواهم نشست روی بروی غزل شماره ۱۶۸: بت گلعذار اگر ز ره کرمی به ما گذری کنی غزل شماره ۱۶۹: تو را که درد نباشد به درد من نرسی غزل شماره ۱۷۰: مباد دیده روشن چو در نظر تو نباشی غزل شماره ۱۷۱: خوشا آن دل که جانانش تو باشی غزل شماره ۱۷۲: چون ذره به خورشید تو داریم هوایی غزل شماره ۱۷۳: شب وداع و غم هجر و درد تنهایی غزل شماره ۱۷۴: بر گرد مه ز غالیه پرگار می‌کشی غزل شماره ۱۷۵: از نرگس خوش خواب تو در عین سیاهی غزل شماره ۱۷۶: آن زلف مشوش وش اندر خم و تاب اولی غزل شماره ۱۷۷: ای روی تو آیینه انوار تجلی غزل شماره ۱۷۸: کدام زهد و چه تقوی که خالی از خللی