قصاید

نوشته رشیدالدین وطواط در دیوان وطواط

قصاید

شمارهٔ ۱ - در مدح وزیر ضیاءالدین عراق بن جعفر: ای بر مراد رأی تو ایام رامضا شمارهٔ ۲ - در مدح ملک اتسز و حسب حال خود: ای جاه تو فراخته اعلام کبریا شمارهٔ ۳ - در مدح علاء الدوله ابوالمظفر نصرة الدین اتسز و لزوم آسمان و زمین در هر بیتی: ای زمین را از رخت ، چون آسمان ، فرو بها شمارهٔ ۴ - د رمدح شمس الدین ابوالفتح محمد بن علی وزیر: ای صورت سیادت و ای مایهٔ سخا شمارهٔ ۵ - در مدح ملک نصر الدین اتسز: ای طلعت تو نیکو وی قامت تو زیبا شمارهٔ ۶ - در مدح علاء الدوله اتسز: بهار جان فزا آمد جهان شد خرم و زیبا شمارهٔ ۷ - در ستایش افضل الدین خاقانی: ز دور جنبش این چرخ سیمگون سیما شمارهٔ ۸ - نیز در مدیحه گوید: زهی! از آدم و حوا نگشته چون تویی پیدا شمارهٔ ۹ - هم او راست و اعجاز ابیات دو بیت دوبیت مجانست: زهی! دشمنت از طرب بینوا شمارهٔ ۱۰ - نیز در مدیحه گوید: زهی از امر و نهی تو نظامی دین دنیا را شمارهٔ ۱۱ - در تغزل و مدح اتسز: ای سهی سرو رهی و قد خرامان ترا شمارهٔ ۱۲ - د رمدح شمس الدین ابوالفتح محمد بن علی وزیر: اسباب معالی بکرم کرد مرتب شمارهٔ ۱۳ - در مدح سید تاجدالدین ابوالغنایم رافعی شیبانی: ای تاج دین تازی و ای سید عرب شمارهٔ ۱۴ - در مدح صدرالدین علی وزیر: تا کی کند حوادث گیتی مرا طلب ؟ شمارهٔ ۱۵ - در مدح خاقان کمال الدین محمود: سپهر ملک عجم ، آفتاب دین عرب شمارهٔ ۱۶ - خطاب بباد در مدح علاء الدوله ابو المظفر نصرت الدین اتسز خوارزمشاه: ایا برنده باحباب قصهٔ احباب شمارهٔ ۱۷ - ایضا در مدح ملک اتسز: ای ترا جاه قباد و حشمت افراسیاب شمارهٔ ۱۸ - نیز در مدح اتسز: ای در کف عزیمت تو خنجر چو آب شمارهٔ ۱۹ - هم در مدح اتسز: زین سینهٔ پر آتش و زین دیدهٔ پر آب شمارهٔ ۲۰ - در مدح خاقان کما الدین ابو القاسم محمود ارسلان خسرو توران: ای از رخت فگنده سپر ماه و آفتاب شمارهٔ ۲۱ - در مدح اتسز خوارزمشاه: جانا فکنده ام ز غم تو سپر بر آب شمارهٔ ۲۲ - نیز در ستایش گوید: تویی که تیغ ترا شد مسخر آتش و آب شمارهٔ ۲۳ - در مدح اتسز خوارزمشاه: تویی که خنجر تو شد مکان آتش و آب شمارهٔ ۲۴ - در مدح خاقان کمال الدین محمود خسرو توران: ایا ز غایت خوبی چو یوسف یعقوب شمارهٔ ۲۵ - در مدح اتسز: ای از خزاین کرمت خلق را نصیب شمارهٔ ۲۶ - در مدیحه گوید: ای آن که هر چه بایدت از بخت نیک هست شمارهٔ ۲۷ - در مدح اتسز خوارزمشاه: تویی، شها، که جهان را به جاه تو طربست شمارهٔ ۲۸ - نیز در مدح اتسز گوید: مظفرا، ملکا، روزگار چاکر تست شمارهٔ ۲۹ - هم در مدح اتسز گوید: شاها! زمان مجد و معالی زمان تست شمارهٔ ۳۰ - نیز در ستایش اتسز: جانا ، رهی ز مهر تو بردل رقم زدست شمارهٔ ۳۱ - در مدح خاقان کمال الدین: ای آنکه حضرت تو بقدر آسمان شدست شمارهٔ ۳۲ - در مدح اتسز خوارزمشاه: ای آنکه روزگار بطبعت مسخرست شمارهٔ ۳۳ - هم در مدح اتسز گوید: خدایگانا ، تیغ تو صورت ظفرست شمارهٔ ۳۴ - نیز در مدح اتسز خوارزمشاه: شها ، قدر تو از فلک برترست شمارهٔ ۳۵ - در مدح علاء الدوله ابوالمظفر اتسز: نه رخست آن ، که زهره و قمرست شمارهٔ ۳۶ - در مدح سید طاهر علوی: آنی ، که حشمت تو در ایام ظاهرست شمارهٔ ۳۷ - در مدح خاقان ارسلان خان کمال الدین ابو القاسم محمود: رایت شرع و ملک منصورست شمارهٔ ۳۸ - در مدح اتسز خوارزمشاه: خوارزمشاه بر همه شاهان مقدمست شمارهٔ ۳۹ - در وصف بلخ و مدح سید ضیاء الدین: فدای بلخ دل من،که روضهٔ ارمست شمارهٔ ۴۰ - در مدح ملک اتسز: دیدار تو ، ای جان جهان ، راحت جانست شمارهٔ ۴۱ - در مدح وزیر ثقة الدین: صدر ثقة الدین کنف خلق جهانست شمارهٔ ۴۲ - در مدح وزیر ضیاء الدین عراق بن جعفر: ای آنکه رخت بهار چینست شمارهٔ ۴۳ - در مدح علاء الدوله اتسز: بزینت باغ چون خلد برینست شمارهٔ ۴۴ - نیز در مدح اتسز گوید: در زلف تو ، ای نگار ، تابیست شمارهٔ ۴۵ - در ستایش شمس‌الدین وزیر: جمال‌الملک شمس‌الدین جهانیست شمارهٔ ۴۶ - در مدح سید مجدالدین گوید: ای آنکه بی‌تو هیچ نظامی جهان نداشت شمارهٔ ۴۷ - در مدح اتسز خوارزمشاه: هرچه جز معشوق و می از آن کران باید گرفت شمارهٔ ۴۸ - در مدح علاءالدوله اتسز: بیاد شاه جهان عالم افتخار گرفت شمارهٔ ۴۹ - در مدح شمس الدین وزیر: کریمی ، که رسم معلی نهاد شمارهٔ ۵۰ - در مدح اتسز خوارزمشاه: چون بر وزد بچهرهٔ تو ، ای نگار ، باد شمارهٔ ۵۱ - در مدح ملک اتسز: خسروا ، چون تو آسمان نارد شمارهٔ ۵۲ - هم در مدح اتسز گوید: شاها، به پایگاه تو کیوان نمی‌رسد شمارهٔ ۵۳ - نیز در ستایش اتسز می گوید: چمن باغ پر ثریا شد شمارهٔ ۵۴ - هم در مدح اتسز گوید: لوای دولت و ملت کنون مظفر شد شمارهٔ ۵۵ - در مدح علاءالدوله اتسز: چون علاء دولت و دین دروغا خنجر کشد شمارهٔ ۵۶ - در مدح کمال‌الدین محمود خان: ای بعزم تو فتح را پیوند شمارهٔ ۵۷ - در مدح ملک اتسز: ای تو بر آزادگان عصر خداوند شمارهٔ ۵۸ - در مدح اتسز: رفت آن نگار و عشق آن نگار ماند شمارهٔ ۵۹ - و هم در ستایش اتسز گوید: ای آنکه در جهان ز تو سری نهان نماند شمارهٔ ۶۰ - هم در مدح اتسز: شاها ، ز زخم تیغ تو گردون حذر کند شمارهٔ ۶۱ - نیز در مدح اتسز: تویی که صبح عدو هیبت تو شام کند شمارهٔ ۶۲ - نیز در مدح اتسز گوید: شاها ، فلک عدوی ترا در عنا فگند شمارهٔ ۶۳ - در مدح خاقان ارسلان خاقان کما الدین ابوالقاسم محمود و شکر کنیزکان که بوی داده: آفتاب جلال و عالم جود شمارهٔ ۶۴ - ایضاً در مدح خاقان کمال الدین محمود: زهی ! جمال ترا آفتاب کرده سجود شمارهٔ ۶۵ - نیز در مدح خاقان کمال الدین محمود: کمال دولت و دین صورت شجاعت وجود شمارهٔ ۶۶ - در مدح اتسز: ای آنکه از خصال تو قدر هدی فزود شمارهٔ ۶۷ - هم در مدح اتسز: تویی ، شها ، که نظیر تو در جهان نبود شمارهٔ ۶۸ - هم در مدح ملک اتسز گوید: جانا، دلم ز فرقت تو خون همی شود شمارهٔ ۶۹ - نیز در ستایش اتسز: شاهی، که قدر او ز ثریا نشان دهد شمارهٔ ۷۰ - در مدح اتسز خوارزمشاه: بهار باز جهان را همی بیاراید شمارهٔ ۷۱ - در مدح شمس‌الدین وزیر: جز مکارم زشمس دین ناید شمارهٔ ۷۲ - در مدح اتسز: تویی ، شها ، که بتو چرخ را نیاز آید شمارهٔ ۷۳ - در ستایش مجد الدین علی بن جعفر رئیس شرق صدر خراسان: عجل مجد دین ، صدر آل پیمبر شمارهٔ ۷۴ - ذوقافتین در مدح ملک اتسز: ای از مکارم تو شده در جهان خبر شمارهٔ ۷۵ - قصیدۀ ذو بحرین در مدح علاء الدوله اتسز خوارزمشاه: ای در تو مقصد اهل هنر شمارهٔ ۷۶ - در مدح اتسز: ای رایت مبارک تو آیت ظفر شمارهٔ ۷۷ - نیز در مدح اتسز گوید در بازگشت از جنگ ماوراء النهر: ای ز آب تیغ تو تازه ریاحین ظفر شمارهٔ ۷۸ - در مدیحه گوید: ای زگفتار تو پرداخته آیات هنر شمارهٔ ۷۹ - در مدح اتسز خوارزمشاه: بِبُرد از من به ناگاهان هوای مهرِ آن دلبر شمارهٔ ۸۰ - در تهنیت ولادت دو فرزند ملک اتسز: بر آمد ز چرخ معالی دو اختر شمارهٔ ۸۱ - در مدح اتسز: جهان ظفر پادشا بو المظفر شمارهٔ ۸۲ - هم در مدح اتسز گوید: رایت شهریار دین گستر شمارهٔ ۸۳ - هم در مدح اتسز گوید: علاء دولت خوارزمشاه دین پرور شمارهٔ ۸۴ - نیز در مدح اتسز: مایهٔ نصرت ، آفتاب ظفر شمارهٔ ۸۵ - هم در مدح اتسز گوید: امروز شد صحیفهٔ اقبال پر نگار شمارهٔ ۸۶ - نیز در مدح اتسز گوید: ای بسته و گشاده بسی دشمن و حصار شمارهٔ ۸۷ - هم در مدح اتسز و تهنیت ورود او به سرای کمال الدین گوید: ای زتیغ بی قرار تو ممالک را قرار شمارهٔ ۸۸ - هم در ستایش اتسز: ای زمان را پادشاه و ای زمین را شهریار شمارهٔ ۸۹ - در فتح جند و مدح علاء الدوله نصرت دین ابوالمظفر اتسز خوارزمشاه: ای سمن ساق ترک سیم عذار شمارهٔ ۹۰ - قصیدۀ مصنوعه در مدح قزل ارسلان (۱): ای ملک را ثنای صدر تو کار شمارهٔ ۹۱ - در مدح ملک اتسز: بنشاند باد فتنه ز شمشیر آبدار شمارهٔ ۹۲ - نیز در مدح اتسز گوید: پناه ملک عجم ، شهریار دولت یار شمارهٔ ۹۳ - در وصف قلم و خاتم و مدح علاء الدوله ابوالمظفر اتسز: چیست آن شکل آسمان کردار؟ شمارهٔ ۹۴ - در مدح مجد‌الدین علی بن جعفر: زان زلف بی‌قرار دلم گشت بی‌قرار شمارهٔ ۹۵ - در مدح اتسز: زهی! خطهٔ ملک‌ را شهریار شمارهٔ ۹۶ - رد العجز الی الصدر در مدح اتسز: قرار از دل من ربود آن نگار شمارهٔ ۹۷ - در مدح ملک اتسز: مظلم شبی دراز از طرهٔ نگار شمارهٔ ۹۸ - هم در ستایش ملک اتسز: منت خدای را، که باقبال شهریار شمارهٔ ۹۹ - نیز در مدح اتسز خوارزمشاه: همه کار گیتی بود برقرار شمارهٔ ۱۰۰ - در مرثیۀ شرف الدین قزل ارسلان بن اتسز: بس بلندا! که شد ز گردون پست شمارهٔ ۱۰۱ - در مدح ملک اتسز: ای در مصاف رستم دستان روزگار شمارهٔ ۱۰۲ - در مدح ادیب صابر بن ایمعیل ترمذی: صابر، ای طبع تو جهان هنر شمارهٔ ۱۰۳ - در مدح اتسز: ای بتو رایت هدی منصور شمارهٔ ۱۰۴ - نیز در مدح ملک اتسز گوید: جهان سرای غرورست، نی سرای سرور شمارهٔ ۱۰۵ - سوگندنامه در مدح اتسز: زهی بجود تو ایام مکرمت مشهور شمارهٔ ۱۰۶ - نیز در مدح مدیحه گوید: ای بتو چشم مکرمات قریر شمارهٔ ۱۰۷ - نیز در مدیحه گوید: ای بتو چشم مکرمات قریر شمارهٔ ۱۰۸ - این قصیده در مدح خداوند عالم ملک اعظم ناج الدنیا والدین بردالله مضجعه گوید: ای دولت جوان ترا بنده چرخ پیر شمارهٔ ۱۰۹ - در ستایش مجیر الدین: ای مجیر دین ایزد ، کایزدت بادا مجیر شمارهٔ ۱۱۰ - در مدح تاج الدین وزیر: تاح دولت ، ای جوان بی نظیر شمارهٔ ۱۱۱ - قصیدۀ مخذوف الالف در مدح علاء الدوله اتسز: خسرو ملک بخش کشور گیر شمارهٔ ۱۱۲ - در مدح اتسز خوارزمشاه: زهی در نیکویی روی تو معجز شمارهٔ ۱۱۳ - همه در مدح اتسز گویند: ای در نظم گشته از تو فراز شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح خاقان کمال الدین محمود: در هجر روی و لعل تو،ای لعبت طراز شمارهٔ ۱۱۵ - در مدح شمی الدین وزیر: هست ایام شمس دین نوروز شمارهٔ ۱۱۶ - در مدح اتسز: زهی فروخته حسن تو در جهان آتش شمارهٔ ۱۱۷ - هم در مدح اتسز گوید: شهی که نقش نگین جلال شد نامش شمارهٔ ۱۱۸ - در مدح اتسز: ای شاه، جهانی شده‌ای تو ز بدایع شمارهٔ ۱۱۹ - در مدح تاج‌الدین ابوالغنایم رافع: هست اعلام علم را رافع شمارهٔ ۱۲۰ - نیز در مدیحه گوید: ای چو چرخ بیستون رفیع شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح اتسز: ای ز اخلاف تو تازه گشته آثار سلف شمارهٔ ۱۲۲ - در مدح ابوالفضل نصر بن خلف پادشاه نیمروز: پادشاهی کوست ایمان را کنف شمارهٔ ۱۲۳ - در مدح شمس‌الدین وزیر: ایا بفضل و کرم در جهان شده معروف شمارهٔ ۱۲۴ - نیز در ستایش شمس‌الدین وزیر: ای صدر سروران زمانه به اتفاق شمارهٔ ۱۲۵ - در مدح ضیاء الدین عراق وزیر: ای وزیر عالم و عادل ، ضیاء الدین عراق شمارهٔ ۱۲۶ - در مدح اتسز: شبی که هست کف او خزانهٔ ارزاق شمارهٔ ۱۲۷ - نیز در مدح اتسز: ای کرم را کف نهاده طریق شمارهٔ ۱۲۸ - هم در مدح اتسز گوید: ای ز حلم تو ساکنی در خاک شمارهٔ ۱۲۹ - در ستایش اتسز: ای گوهر زمین ز وقار تو برده سنگ شمارهٔ ۱۳۰ - نیز در ستایش اتسز: ای ز حکیمان شنوده علم اوایل شمارهٔ ۱۳۱ - در مدح علاءالدوله اتسز: تا شد دلم بمهر بتان مایل شمارهٔ ۱۳۲ - قصیدۀ ملمع در مدح جمال الدین وزیر: ای جمال دولت ، ای چرخ جلال شمارهٔ ۱۳۳ - در مدح کمال الدین ابوالقاسم محمد بن ابوبکر خال: ای جناب تو قبلهٔ اقبال شمارهٔ ۱۳۴ - در مدح اتسز خوارزمشاه: ای ز نعل مرکبانت صحن عالم پر هلال شمارهٔ ۱۳۵ - قصیدۀ تمام مرصع در مدح علاء دوله اتسز: ای منور بتو نجوم جلال شمارهٔ ۱۳۶ - هم در مدح علاء دوله اتسز گوید: خدایگانا، بتو گرفت جمال شمارهٔ ۱۳۷ - از زبان علاءالدوله اتسز خوارزمشاه گوید: منم ، که نیست مرا در جهان نظیر و همال شمارهٔ ۱۳۸ - در مدح علاء الدوله اتسز: ای روی تو چو خلد و لب تو چو سلسبیل شمارهٔ ۱۳۹ - در مدح ادیب صابر بن اسمعیل ترمذی: بدیع شعر تو ، ای صابر بن اسمعیل شمارهٔ ۱۴۰ - نیز در مدیحه گوید: ای پیش تو سپهر میان بسته چون قلم شمارهٔ ۱۴۱ - در مدح اتسز خوارزمشاه: ای حریم صدر تو ترسندگان را چون حرم شمارهٔ ۱۴۲ - قصیدۀ محذوف النقط در مدح محمد نام: که کرد کار کرم مرد وار در عالم ؟ شمارهٔ ۱۴۳ - در مدح اتسز: مفخر ملک عرصهٔ عالم شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح امام حسام الدین ابو حفص عمربن عبدالعزیز بن مازه بخاری: ای از کمال جاه تو ایام را نظام شمارهٔ ۱۴۵ - در مدح اتسز: ای بحقل و عقد تو اسباب دولت را قوام شمارهٔ ۱۴۶ - وقتی اتسز بر لب جیحون جشن ساخته بود این قصیده بر بدیهه بگفت: ای بملک تو زینت ایام شمارهٔ ۱۴۷ - نیز در مدح اتسز: چه حیله سازم ؟ کز من گسست یار سلام شمارهٔ ۱۴۸ - در مدح اتسز: اگر عنایت خسرو بود چنان گردم شمارهٔ ۱۴۹ - هم در مدح اتسز گوید: ای کفت بحر ایادی و دلت کان علوم شمارهٔ ۱۵۰ - در مدح اتسز: تویی که دل بتو کردند عاشقان تسلیم شمارهٔ ۱۵۱ - در مدح اتسز: خلاف یافت زمین و زمان ز دست فتن شمارهٔ ۱۵۲ - نیز در مدح اتسز: هوا تیره است، آن بهتر که گیری بادهٔ روشن شمارهٔ ۱۵۳ - در ستایش اتسز: اعلام چرخ برد بر اطراف آسمان شمارهٔ ۱۵۴ - هم در مدح اتسز گوید: ایا چرخ از حملهٔ تو جهان شمارهٔ ۱۵۵ - د رمدح خاقان سلیمان خان: ای در جلال قدر تو گشته چو آسمان شمارهٔ ۱۵۶ - د رمدح یکی از وزراء: ای خرم از مکارم اخلاق تو جهان شمارهٔ ۱۵۷ - در مدح اتسز: ای خلایق را پناه و ای شرایع را امان شمارهٔ ۱۵۸ - قصیدۀ ذوقافتین در مدح خاقان کمال‌الدین نظام‌الدوله ارسلان خان ابوالقاسم محمود: ای دلبری، که نیست نظیر تو در جهان شمارهٔ ۱۵۹ - در مدح خاقان ارسلان خان کمال‌الدین ابوالقاسم محمد: ای روی تو آفتاب تابان شمارهٔ ۱۶۰ - در مدح اتسز: فغان من از نعرهٔ پاسبان شمارهٔ ۱۶۱ - در مدح علاء الدوله اتسز: منت خدای را ، که بتأیید آسمان شمارهٔ ۱۶۲ - د رمدح اتسز: نظام حال زمانه ، قوام کار جهان شمارهٔ ۱۶۳ - د رمدح اتسز: جانا ، طریق مهر و وفا اختیار کن شمارهٔ ۱۶۴ - از زبان علاء الدوله اتسز خوارزمشاه: ای عادت تو همه جفای من شمارهٔ ۱۶۵ - در مدح ملک اتسز: ای غریو کوس تو در گوش بانگ ارغنون شمارهٔ ۱۶۶ - نیز در مدح اتسز: چو از حدیقهٔ مینای چرخ سقلاطون شمارهٔ ۱۶۷ - در مدح اتسز: رمضان آمد و آورد ز فردوس برین شمارهٔ ۱۶۸ - در مدح اتسز خوارزمشاه: قاهر اصحاب بدعت ، ناصر اعلام دین شمارهٔ ۱۶۹ - در وصف قصر خاقان کمال‌الدین محمود: قصر فرخندهٔ کمال‌الدین شمارهٔ ۱۷۰ - در مدح ملک اتسز: مقتدای همه زمان و زمین شمارهٔ ۱۷۱ - نیز در مدح ملک اتسز: بتی ، که ماه برد روشنی ز طلعت او شمارهٔ ۱۷۲ - هم در مدح اتسز گوید: خوارزمشه ، که هست زمانه غلام او شمارهٔ ۱۷۳ - هم در مدح اتسز: زهی خلق در لشکر آلای او شمارهٔ ۱۷۴ - نیز در ستایش اتسز: ای یک غلام تو به گه حرب صد سپاه شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح شمس الدین وزیر: مایهٔ افتخار و صورت جاه شمارهٔ ۱۷۶ - در مدح ملک اتسز: هست دولت را اساس و هست ملت را پناه شمارهٔ ۱۷۷ - نیز در ستایش ملک اتسز گوید: ای جهان از سر زلف تو معطر گشته شمارهٔ ۱۷۸ - در مدح ملک اتسز: ای از همه خلق اختیار گشته شمارهٔ ۱۷۹ - در مدح اتسز: زهی! لشکرت کوه و صحرا گرفته شمارهٔ ۱۸۰ - هم در ستایش ملک اتشز: ای لب تو گونهٔ شراب گرفته شمارهٔ ۱۸۱ - د رمدح علاء الدین ابوبکر بن قماج: ای بتو ایام افتخار گرفته شمارهٔ ۱۸۲ - در مدح ملک اتسز: ای علم تو دین را نظام داده شمارهٔ ۱۸۳ - در ستایش اتسز گوید: ای ملک بتو افتخار کرده شمارهٔ ۱۸۴ - در مدح ملک اتسز: ای هوای تو مرا بی سر و سامان کرده شمارهٔ ۱۸۵ - در مدح ملک اتسز: ای زلف مشک فام تو لاله سپر شده شمارهٔ ۱۸۶ - نیز در مدح ملک اتسز: ای صیت دولت تو بعلم علم شده شمارهٔ ۱۸۷ - نیز در مدح ملک اتسز: ای چهرهٔ تو رشک مه آسمان شده شمارهٔ ۱۸۸ - لغز تیغ در مدح اتسز گوید: پیکری روشن چو جان ، لیکن بلای جان شده شمارهٔ ۱۸۹ - درمدح شمس‌الدین وزیر: فصل بهار آمد و بگذشت عهد دی شمارهٔ ۱۹۰ - در ستایش ادیب صابر بن اسمعیل ترمذی: گر ز وصل توام نصیبستی شمارهٔ ۱۹۱ - وله فی المدح: ای سال و ماه پیشهٔ تو رادی شمارهٔ ۱۹۲ - در مدح ملک اتسز: نگارا تا تو از سنبل تراز ارغوان کردی شمارهٔ ۱۹۳ - در مدح ملک اتسز: ای طلعت تو بر فلک حسن مشتری شمارهٔ ۱۹۴ - در مدح شمس الدین وزیر: تا کی از عشق تو کشم خواری؟ شمارهٔ ۱۹۵ - در مدح ملک اتسز: ز عشقت ای عمل غمزهٔ تو خون خواری شمارهٔ ۱۹۶ - نیز در مدح ملک اتسز گوید: هدی را ز سر تازه شد روزگاری شمارهٔ ۱۹۷ - نیز در مدح اتسز: جانا ، لب چون شراب داری شمارهٔ ۱۹۸ - در مدح ملک اتسز: زهی ! جمال تو بر ماه کرده طنازی شمارهٔ ۱۹۹ - نیز در ستایش اتسز: ای همایون در تو کعبهٔ بهروزی شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح شمس الدین محمد بن علی: مراست عشقی افتاده با تو ، لم یزلی شمارهٔ ۲۰۱ - در مدح اتسز: نگارینا ، به هر معنی تمامی شمارهٔ ۲۰۲ - در مدح ملک اتسز: عشق جانان غایت مقصود جان گردد همی شمارهٔ ۲۰۳ - در مدح شمس الدین وزیر: صدرا ، مساعی تو مؤید بود همی شمارهٔ ۲۰۴ - درمدح تاج الدین رافع بن علی شیبانی: ای پناه همه مسلمانی شمارهٔ ۲۰۵ - در مدح ملک اتسز: در آمد از غم تو ، ای بخوبی ارزانی شمارهٔ ۲۰۶ - نیز در مدح ملک اتسز: زهی جاهت فریدونی ، زهی ملکت سلیمانی شمارهٔ ۲۰۷ - در مدح ضیاء الدین علی بن جعفر: ضیاء الدین، ترا در کامرانی شمارهٔ ۲۰۸ - در ستایش ملک اتسز: ای بازوی شریعت از اقبال تو قوی شمارهٔ ۲۰۹ - در مدح اتسز: بزلف مشکی، جانا، بچهره دیبایی شمارهٔ ۲۱۰ - خطاب به ملک اتسز: خسروا، از کمال دانایی شمارهٔ ۲۱۱ - در مدح اتسز: گر هیچ گونه حال دل من بدانییی