شمارهٔ ۶ - در حق شمس الدین وزیر: ای شمی دین جمال تو اصل سعادتست

ای شمی دین جمال تو اصل سعادتست

درگاه فرخ تو سپهر سیادتست

هم عفو احتمال ترا رسم سیرتست

دور سپهر هست چنان کت ارادتست

من عاجزم ز گفتن مدحت ، که مدح تو

از هر چه از ضمیر من آید زیادتست

بوسند اهل شرع جناب ترا ، از آنک

بوسیدن جناب تو عین عبادتست