شماره ۵: زر به امرد کسی دهد به گزاف - که نداند طریقت زردشت

زر به اَمرَد کسی دهد به گزاف

که نداند طریقت زردشت

‌هر کجا سرو‌ قامتی بینی

‌چشم در روی کن، خیو در مشت

‌چون نه کونش دری ّ و نه شلوار

‌بی‌گناهت کسی نخواهد کشت

‌ور جَماع آرزوت می‌‌باشد

‌تا به خاتم فرو کنی انگشت

‌حاصل آن بیش نیست آخر کار

‌که شود با تو نرم کنگ و درشت

‌گر تأمل کنی، بدان ماند

‌که خری را خری رود در پشت