رباعی شمارهٔ ۲۰: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست

از بس که بیازرد دل دشمن و دوست

گویی به گناه مسخ کردندش پوست

وقتی غم او بر همه دلها بودی

اکنون همه غمهای جهان بر دل اوست