رباعی شمارهٔ ۲۴: گر دل به کسی دهند باری به تو دوست

گر دل به کسی دهند باری به تو دوست

کت خوی خوش و بوی خوش و روی نکوست

از هر که وجود صبر بتوانم کرد

الا ز وجودت که وجودم همه اوست