رباعی شمارهٔ ۲۵: گر زخم خورم ز دست چون مرهم دوست

نوشته سعدی در دیوان اشعار سعدی فصل رباعیات

رباعی شمارهٔ ۲۴: گر دل به کسی دهند باری به تو دوست رباعی شمارهٔ ۲۶: گویند رها کنش که یاری بدخوست

گر زخم خورم ز دست چون مرهم دوست

یا مغز برآیدم چو بادام از پوست


غیرت نگذاردم که نالم به کسی

تا خلق ندانند که منظور من اوست


نظر خود را بنویسید

نظرات