رباعی شمارهٔ ۳۸: خالی که مرا عاجز و محتال بکرد

خالی که مرا عاجز و محتال بکرد

خطی برسید و دفع آن خال بکرد

خال سیهش بود که خونم می‌ریخت

ریش آمد و رویش همه چون خال بکرد