رباعی شمارهٔ ۴۲: آن دوست که آرام دل ما باشد

آن دوست که آرام دل ما باشد

گویند که زشتست بهل تا باشد

شاید که به چشم کس نه زیبا باشد

تا یاری از آن من تنها باشد