رباعی شمارهٔ ۱۰۱: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم

آن دوست که دیدنش بیاراید چشم

بی‌دیدنش از گریه نیاساید چشم

ما را ز برای دیدنش باید چشم

ور دوست نبینی به چه کار آید چشم